Entire Our Life

ဒီစာအုပ္ ဒီပံုျပင္ကို ဖတ္ဖူး၊ ၾကားဖူးသူေတြ ရွိေကာင္းရွိလိမ့္မည္။ ဆင္းရဲတဲ့ လူေတြ“ဘာ” အလိုအပ္ဆံုးလဲ “ေငြေၾကး”ဟု လူတိုင္း ေျဖမည္မွာ ဧကန္မလဲြေပ။ သို႔ေသာ္.. ကြ်န္မ ဖတ္ဖူးေသာ ပံုျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ကို ဘာသာျပန္ မွ်ေ၀ လိုက္ပါသည္။

============

ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတြင္ Balaang ဟုေခၚေသာ လူတစ္ဦးသည္ ပံုတူ ပန္းခ်ီကားမ်ား ေရာင္း၀ယ္ျခင္းျဖစ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းခဲ့သည္။ အခ်ိန္(၁၀)ႏွစ္ မတိုင္မီ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရွိ အခ်မ္းသာဆံုး စာရင္း၀င္ လူ(၅၀)တြင္ တစ္ဦး အပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့သည္။ (၁၉၉၈)ခုႏွစ္တြင္ ကင္ဆာေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့ျပီး မကြယ္လြန္မီ မိမိ၏ ခႏၥာကိုယ္အား ေဆးရံုတြင္ လွဴဒါန္းခဲ့သည့္ အျပင္ ျပင္သစ္ေငြ ၁၀၀ မီလီယံကို ဆင္းရဲျခင္းဟုေသာ လွ်ဳိ႔၀ွက္တံခါးကို ဖြင့္နိုင္သူအား ဆုေငြအျဖင့္ ေပးရန္ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့သည္။

သူကြယ္လြန္ျပီး မၾကာမီ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရွိ သတင္းစာ တစ္ေစာင္တြင္ သူေရးခဲ့ေသာ ေသတမ္းစာကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။ သူ၏ ေသတမ္းစာမွာ း

(၁)တစ္ခါက ဖခင္တစ္ဦးသည္ အသက္ (၁၅.၁၆)ႏွစ္ ရွိေနျပီျဖစ္ေသာ သားကို ေယာက္်ားမပီသဟု ထင္ကာ အားမလို အားမရ ျဖစ္ေနသည္။ သားကိုေယာက္်ား ပီသေစလို၍ ဆရာတစ္ဦးထံတြင္ သြားေရာက္ အပ္ႏွံခဲ့သည္။ ဆရာက“ခင္ဗ်ားသားကို က်ဳပ္ဆီမွာ အပ္ႏွံထားတဲ့ ၃လ အတြင္းမွာ သူ႔ကို ခင္ဗ်ား လံုး၀ လာမေတြ႔ရဘူး။ သူ႔ကို ၃လ အတြင္း ေယာက္်ား ပီသေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ေလ့က်င့္ေပးမယ္” ဟုေျပာခဲ့သည္။
၃လ လြန္ေသာအခါ ဆရာက ကရာေတးျပိဳင္ပဲြ တစ္ခု က်င္းပေပးျပီး ဖခင္ျဖစ္သူအား လာေရာက္ ၾကည့္ရွုေစခဲ့သည္။ သားႏွင့္အတူ ယွဥ္ျပိဳင္သူမွာ နည္းျပဆရာျဖစ္ျပီး ဆရာက စတင္ တိုက္ခိုက္သည္ႏွင့္ သားမွာ တဘိုင္းဘိုင္း လဲက်ေနေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္သူသည္ လဲက်ရမွာ ခ်က္ခ်င္းျပန္ထျပီး ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ရန္ အသင့္အေနအထားကို ျပင္ထားလိုက္သည္။ သို႔ႏွင့္ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လဲက်လိုက္ ျပန္ထလိုက္ႏွင့္ သားျဖစ္သူကို ေတြ႔ေသာအခါ ဆရာက ဖခင္အား...“ခင္ဗ်ားသား ေယာက္်ားပီသဖို႔ လိုေသးလား” ဟု ေမးလိုက္သည္။

တစ္ခါက နာမည္ၾကီး တကၠသိုလ္မွ ဆရာတစ္ဦးသည္ ေခ်ာင္က်ေသာ ရြာတစ္ရြာသို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ရြာသို႔ေရာက္ေသာ္ ေလွတစီးငွားျပီး ျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ေလွစတင္ထြက္ေသာအခါ ဆရာက ေလွသမားအား......
“ ခင္ဗ်ား သခ်ာၤေဗဒတတ္သလား”
“ ကြ်န္ေတာ္ မတတ္ပါဘူး”
“ရူပေဗဒ တတ္သလား”
“ဒါလဲ မတတ္ပါဘူး”
“ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ကြန္ျပဴတာသံုးတတ္သလား”
“စိတ္မေကာင္းပါဘူး...ဒါလဲ ကြ်န္ေတာ္မတတ္ပါဘူး”

ေက်ာင္းဖြင့္စေန႔၌ စာသင္ခန္းထဲတြင္ “ဦးေဆာင္မႈ ဘာသာရပ္” ကို လာသင္ယူသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားျဖင့္ ျပည့္္က်ပ္ေနခဲ့သည္။ ဤေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ေနာင္၂ႏွစ္ေနျပီးလွ်င္ စီးပြားေရးနယ္ထဲသို႔ ၀င္ေရာက္ၾကမည့္ MBA ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္သည္။ ပထမဆံုးအခ်ိန္မို႔ ဆရာ၏ အလာကို တက္ၾကြစြာ သူတို႔ေစာင့္ေနၾကသည္။ ခဏအၾကာတြင္ ဧည့္သည္ေတာ္ ႏွစ္ဦးႏွင့္အတူ ဆရာကဦးေဆာင္ျပီး စာသင္ခန္းထဲသို႔ ၀င္ေရာက္လာသည္။

၁၉၇၂ ခုႏွစ္က စင္ကာပူခရီးသြားလာေရး အရာရွိက စင္ကာပူ၀န္ၾကီး လီကြမ္ေရာက္ကို အစီရင္ခံစာ တင္သြင္းခဲ့တယ္။ စာထဲမွာ “ငါတို႔စင္ကာပူဟာ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံလို ပိရမစ္မရွိဘူး။ တရုတ္ႏိုင္ငံလို ဂရိတ္ေ၀ါမရွိဘူး။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံလို ဖူဂ်ီေတာင္ မရွိဘူး။ ဟာ၀ိုင္ရီလို ၁၀မီတာ အျမင့္ရွိတဲ့ လွဳိင္းေတြ မရွိဘူး။ ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာ ၁၂ရာသီလံုး ပူျပင္းတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ကလဲြလို႔ ဘာမွထူးဆန္းတာ မရွိဘူး။ ခရီးသြားလာေရးအတြက္ ခ်ဲ႔ထြင္မယ္ဆိုရင္ ခက္ခဲလိမ့္မယ္”


၀န္ၾကီး လီကြမ္ေရာက္က စာဖတ္ျပီး ေဒါသထေတာ့တယ္။
ေနာက္ စာတစ္ေစာင္ေရးျပီး ျပန္ပို႔လိုက္တယ္။ စာထဲမွာ ဒီလိုေရးထားတယ္။
“ဘုရားသခင္ ငါတို႔ကို ေပးထားတာ မလံုေလာက္ေသးဘူးလား...ေနေရာင္ျခည္... ေနေရာင္ျခည္သာ ရွိရင္ ငါတို႔ လံုေလာက္ျပီ”

လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဘယ္အရာက အသံုးလွျပီး အၾကည့္ခံတဲ့ နာမည္ၾကီး တံဆိပ္လဲ?
နာမည္ၾကီး Chanel ရဲ႕အကၤ်ီလား? Pierre Cardin ရဲ႕ေဘာင္းဘီလား? Gucci ရဲ႕၀ီစကုတ္လား? Hermes ရဲ႕ မာဖလာလား? Fendi ရဲ႕ ဖိနပ္လား...?

ဒီပံုျပင္ကို လူတိုင္းၾကားဖူးမွာပါ။
တစ္ခါက အေမရိကန္သမတၱ လင္ကြန္းဟာ သူ႔ဆီမွာ တာ၀န္လာထမ္း ေဆာင္မယ့္ လူတစ္ဦးကို အင္တာဗ်ဴးခဲ့တယ္။ အင္တာဗ်ဴးျပီး အလုပ္ မခန္႔ခဲ့ပါဘူး။ လက္ေအာက္ တစ္ေယာက္က အလုပ္မခန္႔တဲ႔ အေၾကာင္းရင္းကို ေမးေတာ့ လင္ကြန္းက “သူ႔ရုပ္ကို ငါမၾကိဳက္လို႔” လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။ ေမးတဲ့လူက “ ေမြးရာပါ ရုပ္မလွတာ သူ႔အမွားလား” လို႔ ျပန္ေမးခဲ့တယ္။ လင္ကြန္းက “ အႏွစ္(၄၀) မတိုင္ခင္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ရုပ္ရည္ဟာ မိဘေတြကေပးခဲ့တာ... အႏွစ္(၄၀)ေနာက္ပိုင္းရဲ႕ ရုပ္ရည္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္က ေပးတာ... လူတစ္ေယာက္ဟာ အႏွစ္(၄၀) ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုယ့္ရုပ္ရွည္ကို ကိုယ္တာ၀န္ယူႏိုင္ရမယ္”

ပင္လယ္ဟာ ေတာင္တန္းေတြရဲ႕ ဘုရင္ျဖစ္တယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့....
ပင္လယ္ဟာ အားလံုးရဲ႕ ေအာက္နိမ့္တဲ့ ေနရာမွာ ရွိေနလို႔ပဲ။
ပင္လယ္ဟာ သူ႔ကို ေတာင္တန္းေတြက ၀ါးမ်ဳိသြားမွာကို စိုးရိမ္ပူပန္မေနဘူး။
ေတာင္တန္းေတြကသာ သူတို႔ကို ပင္လယ္က ဖံုးလႊမ္းသြားမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ စုိးလန္႔ေနရရဲ႕။
မသိမ္းပိုက္သူဟာ အရာရာကို ေအာင္ႏိုင္တယ္။


အသံုးမက်တဲ့ ေပါင္းျမက္ပင္ေတြနဲ႔
အသံုးအ၀င္ဆံုးလို႔ ဆိုၾကတဲ့ ကြ်န္းပင္ေတြဟာ
ေျမၾကီးတစ္ခုတည္းရဲ႕ အေပၚမွာပဲ ေပါက္ၾကတယ္။
တစ္စံုတစ္ရာကို ရယူပိုင္ဆိုင္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
တစ္စံုတစ္ရာကို စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့
ထားလိုက္ပါေလ..... ထားလိုက္ပါ။
ႏွလံုးသားဆိုတဲ့ အရာဟာ ေျမၾကီးဆန္တယ္။

ေအာင္ေအာင္ေရ
အခု မင္းခိုက္စိုးစန္ ေျပာျပမယ္။ ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေမးထားတယ္။
အဲဒီဘ၀ကိုေရာက္ဖို႔ ေနရာတစ္ေနရာကေန တစ္ေန၇ာကို စြန္႔စားၿပီးသြားရမယ္
ဆိုရင္ သြားမလား၊ မသြားဖူးလားတဲ့။ အခုလက္ရွိဘ၀မွာဘဲ
ေနေပ်ာ္ေအာင္ေနမလားတဲ့။ အိခဏခဏေျပာဖူးတယ္ေလ။ ဘယ္လိုေန၇ာ၊
ဘယ္လိုအေျခအေနနဲ႔ ေနရင္ ေနေပ်ာ္မလဲလို႔ေလ။
သူ႔စာထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ရွိတယ္တဲ့။ တစ္ေယာက္က ေရထမ္းေရာင္းတယ္။
တစ္ေယာက္က ဓာတ္ဆီေရာင္းတယ္။ တစ္ေယာက္ကေထာ္လာဂ်ီပိုင္တယ္။

သားခ်စ္
မင္းႀကိမ္လုံးယူလာ
ဒီမွာ ဒူးေထာက္မတ္တပ္ရပ္စမ္း
ႀကိဳးကုိင္ၾကမ္းမွ လိမၼာတယ္လုိ႕

ငါတုိ႕အမ်ဳိးေတြေျပာတယ္
မဟုတ္ဘူး
ငါဒီလုိမလုပ္ႏုိင္ဘူး

လူဆုိတာ
ရတနာပဲ
ဒုလႅဘတရားနဲ႕လူျဖစ္လာတဲ့ သားခ်စ္ဟာ
ငါ့အတြက္ ရတနာပဲ

စိတ္ကိုေရြ႕လ်ား
ေမ့ထားရံုနဲ႔
ေမ့သြားရင္လည္း
အေကာင္းသား
မေမ့မမုန္း
တစ္ေန႔လံုး....သူ
စိတ္ကိုယူငင္
ရင္တြယ္ရစ္ဖြဲ႔ ေႏွာင္တြယ္ႏြဲ႔ၿပိဳ
အလြမ္းဆံုး .....ျမစ္
ေလွာ္ရင္းနစ္ၿပီ
မေပ်ာ္ေန႔ည
ေမ့မရလို႔
ေတြ႔ၾကတဲ့အခါ
သူျမင္သာေအာင္
ၾကင္နာအရိပ္၊ အလြမ္းစိတ္ကို
ပါးစပ္ပိတ္ထား၊ ႏွလံုးသားမွ
မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္
ျပခ်င္တယ္။

ေမာင္လွမ်ိဳး (ခ်င္းေခ်ာင္းျခံ)

ရင္ထဲမွာ....
ဘာမွမခံစားရေအာင္ေနရတာဟာ
ခံစားေနရတာထက္ ဆိုးတယ္
မ်ိဳသိပ္ထားတာထက္ ဆိုးတယ္
အံထြက္လာမွာစိုးလို႔
ငံုထားခဲ့ရ
ဘ၀ဆိုတာ....
အခ်စ္ရဲ႕
လက္ပါးေစလားကြယ္
အခ်စ္သီဆိုရာသီခ်င္း
ခ်စ္သူတို႔၏ ရင္တြင္းသို႔
သက္ဆင္းခို၀င္နုိင္ေစရန္
အသံမဲ့ ဂီတတစ္ခု
ျပဳလုပ္ဖန္ဆင္းေပးေတာ္မူပါ။

ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက၏ မွတ္သားဖြယ္ရာ ေဒါသနည္းေအာင္ေနနည္းတရားေတာ္

လူတိုင္းစိတ္ပင္ပန္းရတာ သက္သာေအာင္ အေကာင္းဆံုး လုပ္နည္းကတတ္ႏိုင္သေလာက္ၾကိဳတင္ကာကြယ္တဲ့ နည္းပါပဲ။

* သြားစရာရွိရင္ လိုက္မယ့္သူေတြကို ၾကိဳၾကိဳတင္တင္ ေၿပာထားပါ၊ ကပ္ျပီးမွေျပာရင္ျပင္ဆင္ခ်ိန္မေလာက္လို႕ေစာင့္ေနတဲ့အခါမွာ စိတ္တိုတတ္တယ္။