Wednesday, January 18, 2012 - 0 comments

ကၽြန္မဖတ္ဖို႔ (၃၄)

(၁)
လူ႔ဘဝလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကၽြန္မတို႔ဟာ သင္ယူရင္းနဲ႔ ႀကီးျပင္းၾကတယ္။
လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တတ္ဖို႔ သင္ယူတယ္။
လူတစ္ေယာက္ကုိ မခ်စ္တတ္ဖုိ႔ သင္ယူတယ္။
လူတစ္ေယာက္ကို ေမ့တတ္ဖို႔ သင္ယူတယ္။
လူတစ္ေယာက္ကို မမုန္းတတ္ဖို႔ သင္ယူတယ္။
လူတစ္ေယာက္ကို ခြင့္လႊတ္တတ္ဖို႔ သင္ယူတယ္။
ေနာက္ဆံုး..... ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့....
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးတတ္ဖို႔ ကၽြန္မတို႔ သင္ယူခဲ့ပါတယ္.....

(၂)
တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ကမာၻက ၿငိမ္သက္ေအးေဆးလြန္းတယ္။
ၿငိမ္သက္လြန္းလို႔ ကိုယ့္အသံရႈသံ၊ ကိုယ့္ႏွလံုးခုန္သံကို ကိုယ္ျပန္ၾကားေနရတယ္။

ေအးၿပီဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေႏြးထည္ထပ္ဖို႔မေမ့ပါနဲ႔!
ဆာၿပီဆို ကိုယ့္အတြက္ ေပါင္မုန္႔တစ္လံုးဝယ္ဖို႔မေမ့ပါနဲ႔!
ဖ်ားၿပီဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဆးေသာက္ဖို႔မေမ့ပါနဲ႔!
ဆံုးရႈံးၿပီဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးဖို႔မေမ့ပါနဲ႔!
စိတ္ဓာတ္က်ၿပီဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႀက့ံခိုင္ဖို႔မေမ့ပါနဲ႔!
လဲက်ၿပီဆို နာက်င္မႈထဲကေနရုန္းထၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အၿပံဳးတစ္ပြင့္ေပးဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔....!
တစ္ေယာက္တည္းဆိုေပမယ့္လည္း တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြရွိခဲ့ပါတယ္။

(၃)
မိုးအံု႔တယ္ဆိုတိုင္း မိုးရြာတာမဟုတ္ဘူး။
လမ္းခဲြတယ္ဆိုတိုင္း ရင္ကဲြသြားတာမဟုတ္ဘူး။
မုန္းတယ္ဆိုတိုင္း တစ္သက္လံုးအတြက္မဟုတ္ဘူး။
စိတ္ပ်က္တယ္ဆိုတိုင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သြားတာမဟုတ္ဘူး။
ရင္ဆိုင္ရတယ္ဆိုတိုင္း ခက္ခဲတာမဟုတ္ဘူး။
အထီးက်န္တယ္ဆိုတိုင္း မေပ်ာ္ရႊင္တာမဟုတ္ဘူး။
ပိုင္ဆိုင္ရတယ္ဆိုတိုင္း မဆံုးရႈံးႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး။
ႏႈတ္ဆိတ္တယ္ဆိုတိုင္း ဥေပကၡာျပဳတာမဟုတ္ဘူး။
ဆံုးရႈံးတယ္ဆိုတိုင္း မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး။
လဲက်သြားတယ္ဆိုတိုင္း ထပ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး။
ရႈံးသြားတယ္ဆိုတိုင္း လက္လြတ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူး။
ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ျဖစ္ရပ္ ထပ္မေပၚႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒီ တစ္စကၠန္႔မွာသာ အေလ်ာ့မေပးရင္ ေနာက္တစ္စကၠန္႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာရွိႏိုင္ပါတယ္။

(၄)
သင့္မွာ ကံေကာင္းျခင္းေတြရွိတယ္ဆိုတာကို ယံုပါ။ ဒါေပမဲ့ တမင္တကာ မေစာင့္ေမွ်ာ္ပါနဲ႔။
သင့္မွာ ႀကံ့ခိုင္မႈေတြရွိတယ္ဆိုတာကို ယံုပါ။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ရည္က်ဖို႔ မျငင္းဆန္ပါနဲ႔။
ေလာကမွာ သူေတာ္ေကာင္းရွိတယ္ဆိုတာကို ယံုပါ။
ဒါေပမဲ့ သူေတာ္ေကာင္းဟန္ေဆာင္သူရန္က ကာကြယ္ဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။
ေငြေၾကးက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို သယ္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ယံုပါ။
ဒါေပမဲ့ တစ္ဘဝစာအတြက္ မေတာင့္တပါနဲ႔။
ရိုးသားျခင္းကို ယံုပါ။ ဒါေပမဲ့ ေစတနာေကာင္းထားဟန္ေဆာင္ျခင္းကို အျပစ္မဆိုပါနဲ႔။
ေအာင္ျမင္ျခင္းကို ယံုပါ။ ဒါေပမဲ့ က်ရႈံးျခင္းကို မ်က္ကြယ္မျပဳပါနဲ႔။
ဖူးစာကို ယံုပါ။ ဒါေပမဲ့ ရူးရူးမိုက္မိုက္ မေစာင့္စားပါနဲ႔။
အခ်စ္ကို ယံုပါ။ ဒါေပမဲ့ အျပစ္အနာအဆာကင္းဖို႔ မေတာင္းဆိုပါနဲ႔။
လူ႔ဘဝမွာ တန္ဖိုးအရွိဆံုးက မိမိကိုယ္ကိုယံုၾကည္တာပဲျဖစ္တယ္။

(၅)
လူတိုင္းရဲ႕ကိုယ္မွာ တမူထူးျခားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္အလင္းတစ္မ်ဳိးရွိတယ္၊ ကိုယ္ပိုင္ ဆဲြေဆာင္မႈတစ္မ်ဳိးရွိတယ္။ ဒါေတြဟာ တျခားလူ အတုခိုးလို႔ မရႏိုင္သလို တျခားလူမွာလည္း မရွိႏိုင္ပါဘူး။ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂုဏ္ယူထိုက္တဲ့ အရာေတြရွိတယ္။ သင့္ရဲ႕ မိမိကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈကို သင္ကိုယ္တိုင္ပဲ မွတ္ခ်က္ျပဳႏိုင္တယ္။ တေလာကလံုးက သင့္အေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ခဲ့ရင္ေတာင္ သင့္ကိုယ္သင္ ယံုၾကည္ရတယ္။

နာက်င္ေၾကကဲြခ်ိန္မွာ ငိုႏိုင္ပါတယ္... ရႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုႏိုင္ပါတယ္။
ငိုၿပီးခဲ့ရင္ လွလွပပ ရယ္ႏိုင္ရမယ္၊ လွလွပပ ၿပံဳးႏိုင္ရမယ္။
သင့္ကိုယ္သင္ ယံုၾကည္ပါ... သင္ဟာ သင္ကိုယ္တိုင္ပါ၊ သင္ဟာ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းသူတစ္ေယာက္ပါ။

(၆)
ျပႆနာအခက္အခဲဆုိတာ လူ႔ဘဝမွာ တြန္းအားတစ္မ်ဳိးပါ။ အခက္အခဲ၊ ျပႆနာေၾကာင့္ လူဟာ ပိုသန္မာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ဆီ မေရာက္မခ်င္း လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ ကိုယ့္စိတ္ကူးအိပ္မက္အတြက္ ေရွ႕သို႔လွမ္းေနၾကပါတယ္။ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့လမ္းမွာ ကဲ့ရဲ႕ေဝဖန္မႈေတြ၊ သံသယျဖစ္မႈေတြ၊ သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္မႈေတြ ႀကံဳၾကရတယ္။ ဒါဟာ လမ္းအပိုင္းအျခားမွာ တခဏသာ ေတြ႔ႀကံဳရတာေတြပါ။ ကိုယ္ပိုင္လမ္းတစ္ခုဆီ သင္အေရာက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့ၿပီဆိုရင္ အဲဒီေဝဖန္ေလွာင္ေျပာင္မႈေတြက မေျပာပေလာက္ေတာ့ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္ပါ။ ယံုၾကည္မႈကို လက္ကိုင္ထားပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးၿပံဳး ၿပံဳးပါ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပန္းတိုင္ဆီ သင္အေရာက္ လွမ္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္

(၇)
ေလာကမွာ အသည္းငယ္တဲ့လူေတြက အမ်ားသားလား?
ပိုးဟပ္ကိုေၾကာက္တဲ့လူ၊
ၾကြက္ကိုေၾကာက္တဲ့လူ၊
အခက္အခဲကိုေၾကာက္တဲ့လူ၊
ဆံုးရႈံးမွာကို ေၾကာက္တဲ့လူ၊
ကိုယ့္အခ်စ္စစ္ကို တျခားအခ်စ္စစ္နဲ႔ မေတြ႔မိမွာေၾကာက္တဲ့လူ၊
အျငင္းခံရမွာ ေၾကာက္တဲ့လူ၊
သစၥာေဖာက္ခံရမွာ ေၾကာက္တဲ့သူ၊
အစြန္႔ပစ္ခံရမွာ ေၾကာက္တဲ့လူ၊
ထိခိုက္နာက်င္မွာကို ေၾကာက္တဲ့လူ... ....


အဲဒီလို ေၾကာက္တတ္ေနလို႔ပဲလား! အစေတာင္မစရေသးခင္ ကၽြန္မတို႔ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနခဲ့ၿပီ။

(၈)
ရာစုႏွစ္ဝက္တစ္ခုကို အတူတူျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့ၾကတဲ့ အဘိုးအဘြားအုိလင္မယားႏွစ္ေယာက္.... ညအိပ္ရာမဝင္ခင္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း အၿမဲေျပာတတ္တဲ့ ေနာက္ဆံုးစကားတစ္ခြန္းက "နင့္ကိုငါခ်စ္တယ္"...

ဘာျဖစ္လို႔ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ဒီလိုေျပာက်င့္ရွိခဲ့သလဲလို႔ တျခားလူကေမးေတာ့ အဘိုးအိုက ေျပာတယ္။

"ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသက္ႀကီးၿပီ။ ဒီလိုေျပာရတာဟာလည္း တကယ္လို႔ တစ္ေန႔ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္က ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ လံုးဝ ႏိုးမလာခဲ့ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ အခ်င္းခ်င္းက်န္ခဲ့မယ့္ ေနာက္ဆံုးစကားက အဲဒီစကားျဖစ္ေနမွာပဲ"

တကယ္ေတာ့ အသက္အိုမင္းမွ မဟုတ္ပါဘူး.. လူဆိုတာ အခ်ိန္မေရြး ေသဆံုးႏိုင္ပါတယ္။ မေသဆံုးခင္ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ဘာစကားေတြ ေနာက္ဆံုးက်န္ခဲ့ေစခ်င္သလဲ?

အိမ္ျပင္မထြက္ခင္ ဂရုစိုက္တဲ့စကား
အိပ္ရာမဝင္ခင္ ၾကင္နာတဲ့စကား
မခဲြခြာခင္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုတဲ့စကား
ဘယ္စကားတစ္ခြန္းက ေနာက္ဆံုးစကားျဖစ္မယ္မွန္း ဘယ္သူမွမသိခဲ့ၾကသလို
ဘယ္သူကမွလည္း ေနာက္ဆံုးစကားတစ္ခြန္းကို နားဝင္မခ်ဳိတဲ့ေဒါသစကား ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။

(၉)
ထာဝရခ်စ္မယ္လို႔ေျပာတဲ့လူက ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထားသြားခဲ့တယ္။
အရမ္းခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတဲ့လူက ေနာက္ဆံုးေတာ့ တျခားတစ္ေယာက္လက္ကို တဲြသြားခဲ့တယ္။ ေစာင့္ေနမယ္လို႔ေျပာတဲ့လူက ေနာက္ဆံုးေတာ့ တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ ထြက္သြားခဲ့တယ္။

"ခ်စ္တယ္" လို႔.... လြယ္လြယ္ မေျပာပါနဲ႔။
ကတိတစ္ခုဟာလည္း တာဝန္ယူမႈတစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ နာက်င္မႈတစ္ခုပဲ မဟုတ္ပါလား!

(၁ဝ)
တစ္ခါတေလမွာ... အဲဒီလူကို ကၽြန္မတို႔ခြင့္လႊတ္လိုက္ၿပီဆိုေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ တကယ္မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အေၾကာင္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခြင့္လႊတ္ဖို႔ ကၽြန္မတို႔ ေမ့ေနခဲ့လို႔ပါပဲ....


ကၽြန္မဖတ္ဖို႔ ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
source: http://www.99sanay.com/2011/12/blog-post_20.html

0 comments: