Entire Our Life

အခန္း(၄)

အျပဳအမူေကာင္းတို႔အတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ 
ျမင့္ျမတ္တဲ႔ စိတ္ဆႏၵ၊ ျမင့္ျမတ္တဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ ရွိျခင္းဟာ အက်င့္စရိုက္ေကာင္းရွိဖို႔၊ အက်င့္သီလေကာင္းရွိဖို႔ အေထာက္အကူအမ်ားႀကီးေပးတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက ျမင့္ျမတ္တဲ႔ရည္မွန္းခ်က္ရွိျခင္းဟာ အက်င့္စရိုက္ေကာင္း ျဖစ္ေပၚလာဖို႔အတြက္ အေျခခံျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္လူရြယ္ေတြကို အက်င့္စရိုက္ေကာင္းရွိၾကပါလို႔ ေျပာေနမယ္႔အစား ျမင့္ျမတ္တဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ဆိုတာဟာ ဘယ္လိုရည္မွန္းခ်က္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ ဒီလိုရည္မွန္းခ်က္မ်ဳိးကို ေရာက္ေအာင္ ဘယ္လိုျပင္းျပတဲ႔ဆႏၵ ရွိသင့္တယ္ဆိုတာ ညႊန္ျပေပးဖို႔လဲ လိုတယ္တဲ႔။

ေအာက္တန္းက်တဲ႔ စိတ္ဆႏၵေတြရွိရင္ ေအာက္တန္းက်တဲ႔ အျပဳအမူေတြ၊ အလုပ္ေတြကိုလုပ္မွာပဲ။ ခိုးစားမယ္လုိ႔ ရည္ရြယ္ထားရင္ ခိုးမယ္၊ သူခိုးျဖစ္မယ္ေပါ႔။ အေခ်ာင္ခိုမယ္၊ ေရသာခိုေနမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ထားရင္ အေခ်ာင္ခိုမွာပဲ။ ေရသာခိုေနမိမွာပဲတဲ႔။
အေခ်ာင္ခိုခ်င္စိတ္၊ ေရသာခိုခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြနဲ႔ ဟုိတစ္ေယာက္ကအေခ်ာင္ခို၊ ဟုိတစ္ေယာက္က ဒါေလာက္ကေလးေတာ႔ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးဆိုၿပီး အမ်ားပိုင္ပစၥည္းေတြကို မသိမသာ အသံုးျပဳမိ၊ ဟိုတစ္ေယာက္က အဂတိလိုက္စားနဲ႔ လုပ္မိၾကရင္ ဒီလိုလုပ္သူေတြ မ်ားလာတဲ႔အခါ လူအဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုလံုး ပ်က္စီးသြားႏိုင္တာပဲ။

ဒီေနရာမွာ တိုက္တပ္စ္ Titus ဆိုတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေျပာတဲ႔စကားတစ္ခုကို အမွတ္ရပါတယ္။ သူက “ေရာမအင္ပါယာႀကီး ေလွ်ာက် ပ်က္စီးရတာဟာ အစာေရစာ ေခါင္းပါးခ်ဳိ႕တဲ႔လို႔လဲ မဟုတ္ဘူး။ ျပင္ပကရန္သူေတြ ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္လို႔လဲ မဟုတ္ဘူး၊ (တကယ္အေၾကာင္းအရင္းက) ျပည္သူျပည္သားေတြ အက်င္႔စာရိတၱ ပ်က္စီးသြားၾကလို႔ပဲ” တဲ႔။
အမ်ားအားျဖင္႔ကေတာ႔ အက်င့္စရိုက္ေကာင္းရွိသူျဖစ္ခ်င္မိၾကတာပါပဲ။ ငါဟာအက်င္႔စရိုက္ေကာင္းသူ ျဖစ္ေအာင္ေနမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ေတာ႔ထားတာပဲ။ ဒါေပမယ္႔ စိတ္ဆႏၵေတြက မျပင္းထန္ေတာ႔ အက်င္႔စာရိတၱ ပ်က္ျပားစရာ အေျခအေနတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳတဲ႔အခါ ပ်က္ျပားသြားျပန္တာပဲ။ မျပည့္စံုသူကလဲ ျပည္စံုခ်င္တာေၾကာင့္ အက်င့္ေဖာက္ျပားတယ္။ ျပည့္စံုသူကလဲ ပိုၿပီးျပည့္စံုခ်င္တာေၾကာင့္ အက်င့္ေဖာက္ျပားမိတာပဲ။

တစ္ခါတုန္းက ဂဂၤါျမစ္ေဘးက ေက်ာက္ဖ်ာေပၚမွာေနတဲ႔ သစ္က်ဳတ္ (က်ားသစ္) တစ္ေကာင္ရွိတယ္တဲ႔။ တစ္ေန႔ေတာ႔ မေမ်ွာ္လင္႔ဘဲ ဂဂၤါျမစ္ေရေတြ ရုတ္ျခည္း လွ်ံလာတယ္။ ျမစ္ေရက ဒီသစ္က်ဳတ္ေနတဲ႔ ေက်ာက္ဖ်ာ၀ိုင္းကိုပတ္မိသည္အထိ လွ်ံတက္လာတယ္။ ဒီအခါမွာ သစ္က်ဳတ္ကေတြးတယ္။ “ငါ႔မွာ အစာထြက္ရွာဖို႔ လမ္းလဲမရွိေတာ႔ဘူး။ ငါ႔ေတာ႔ ငတ္ၿပီး ေသေတာ႔မွာပဲ။ ေရေတြထဲျဖစ္ၿပီး အစာရွာထြက္လဲ ငါေသမွာပဲ။ ဒီေတာ႔ ..ေသမယ္႔ အတူတူ ဥပုသ္ေစာင္႔ရင္းေသတာကမွ အက်ိဳးရွိဦးမယ္” လို႔ေတြးၿပီး ဥပုသ္ေစာင္႔ရင္း ေက်ာက္ဖ်ာေပၚမွာ အိပ္ေနတယ္တဲ႔။

သူအိပ္ေနတုန္း သူ႕အနီးအနားမွာ အသံၾကားလို႔ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ .. သူနဲ႔မနီးမေ၀းမွာ ဆိတ္တစ္ေကာင္ကို ျမင္ရတယ္။ ဒီေတာ႔ သစ္က်ဳတ္က ဓအင္း ေနာက္ေန႔မွ ဥပုသ္ေစာင္႔တာေပါ႔။ ဒီေန႔ေတာ႔ ဆိတ္ကိုသတ္ၿပီး ဆိတ္သားစားလိုက္ဦးမယ္” လို႔ ႀကံၿပီး ဆိတ္ကုိလိုက္ဖမ္းတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဆိတ္က အေရွာင္အတိမ္း အေျပးအလႊားေကာင္းေတာ႔ ဘယ္လိုမွ ဖမ္းလို႔မရဘူး။ ဆိတ္ဟာ မၾကာခင္မွာပဲ သူ႔မ်က္စိေအာက္ကေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒီအခါမွာ သစ္က်ဳတ္ဟာ သူအိပ္တဲ႔ေနရာ ျပန္လာၿပီး “အင္း .. ငါ႔မွာ ဥပုသ္သီလမွမပ်က္ေသးဘဲ ဆက္ၿပီးေစာင္႔လုိက္ဦးမယ္” ဆိုၿပီး ျပန္အိပ္သြားတယ္တဲ႔။
ျပင္းထန္တဲ႔ဆႏၵနဲ႔ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ မရွိတဲ႔အခါ လူဟာ မေကာင္းတဲ႔ အျပဳအမူေတြကို ေရွာင္ၿပီး ေကာင္းတဲ႔ အျပဳအမူေတြကို ေရွာင္ၿပီး ေကာင္းတဲ႔အျပဳအမူေတြကို ျပဳဖို႔ မလြယ္လွဘူး။ ေဖာက္ျပန္ ခ်င္ရင္လဲ မေဖာက္ျပန္ေအာင္ “ေတာင္႔” မခံႏိုင္ျပန္ဘူး။

ရုရွားစကားပံုတစ္ခုရွိတယ္။ “ေငြက စကားေျပာလာတဲ႔အခါ အမွန္တရားဟာ ဆိတ္ၿငိမ္ေနတယ္” When money speaks, the truth is silent. တဲ႔။ သေဘာတရားအရ အသိဥာဏ္ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ Reason and Intellect ေတြက ဤသို႔ျပဳမူျခင္းကေကာင္းတယ္၊ ထိုသို႔ျပဳမူျခင္းကေတာ႔ မေကာင္းဘူးလို႔ ခြဲျခားသိတတ္ပါရဲ႕။ တျခားတစ္ပါးသူေတြရဲ႕ အျပဳအမူေတြကိုလဲ ဘယ္ဟာကမွားတယ္၊ ဘယ္ဟာကေတာ႔ မွန္တယ္လို႔ ေျပာတတ္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ္႔ တကယ္မက္ေမာေလာက္တဲ႔၊ လိုခ်င္ေလာက္တဲ႔ေငြေၾကး လာဘ္လာဘေတြရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈကို ကိုယ္တိုင္ႀကံဳလာတဲ႔အခါ ဘာမွ အမွားအမွန္ မေျပာေတာ႔ဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္လက္ခံလိုက္မိလိုက္တာပဲ။ ဒါဟာ ဘာေၾကာင္လဲဆိုေတာ႔ “မမွန္တာေတာ႔မလုပ္ဘူး” လို႔ စိတ္က ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ႔လို႔ပဲ။ လူမွာ ျမင့္ျမတ္တဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္န႔ဲ ျပင္းထန္တဲ႔ဆႏၵ၊ ခိုင္ခံ႔တဲ႔စိတ္ဓာတ္မရွိတဲ႔အခါမွာ ဆႏၵာ၊ ေဒါသာ၊ ဘယာ၊ ေမာဟာ အစရွိတဲ႔ အဂတိတရားေတြကို လုိက္စားမိႏိုင္တာပဲ။

ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ဘ၀မ်ိဳးကိုရဖို႔ေရာက္ဖို႔ ခ်မွတ္ထားတဲ႔ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ဆႏၵေတြအားနည္းလို႔ .. အို ဒါေလာက္ကေလးေတာ႔ လုပ္လိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး မဟုတ္တာကေလးေတြကို တစ္စတစ္စ နည္းနည္း နည္းနည္းျပဳလုပ္မိရာက ေနာင္ၾကာလာတဲ႔အခါမွာ ေဖ်ာက္ဖ်က္မရတဲ႔ အက်င့္စရိုက္ဆိုးႀကီးေတြအျဖစ္ လူမွာဖြဲ႕စည္းမိသြားတာပဲ။ တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္နဲ႔ေတာ႔ ကိစၥမရွိပါဘူး ဆိုၿပီး တစ္စတစ္စအရက္ေသာက္ရာက အႀကိမ္မ်ားလာတဲ႔အခါ ေသြးသားေတြကပါ ႀကိဳက္တတ္တဲ႔ အက်င့္ ရလာၿပီး အရက္မေသာက္ရမေနႏိုင္တဲ႔ အက်င္႔ရသြားတာမ်ိဳးပဲ။ တရားဥပေဒနဲ႔ မညီတဲ႔အလုပ္မ်ဳိးကို အို..ဒါေလာက္ကေလးေတြနဲ႔ေတာ႔ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးဆိုၿပီး တစ္စတစ္စလုပ္မိရာက ပိုပိုဇက္ရဲလက္ရဲျဖစ္လာၿပီး တရားဥပေဒနဲ႔ ဆန္႕က်င္တဲ႔ ႀကီးက်ယ္တဲ႔မသမာမႈႀကီးေတြ၊ မေကာင္းမႈႀကီးေတြကို လုပ္မိျခင္းမ်ဳိးေတြလဲ ျဖစ္လာႏိုင္တာပဲ။

 “ႀကီးက်ယ္တဲ႔ မေကာင္းမႈႀကီးဟာ အနည္းငယ္ အနည္းငယ္ မေကာင္းတာေလးေတြ စုေပါင္းမိရာက မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ႀကီး ျဖစ္ေပၚလာတာပဲ” Great evil has small beginnings ဆိုတဲ႔ စကားအတိုင္းပဲေပါ႔။ ဒီလိုစြဲၿမဲတဲ႔ အက်င္႔စရိုက္မ်ဳိးကို ရၿပီဆိုရင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႔ မလြယ္ေတာ႔ဘူး။
ဒီေနရာမွာဆက္စပ္ေနလို႔ ပန္းပုဆရာႀကီးတစ္ဦး ေျပာျပတဲ႔ စကားတစ္ခုကို ေျပာရဦးမယ္။ သူက “ပန္းပုထုတဲ႔အခါမွာ မလိုတာေတြကို ဖဲ႔ဖဲ႔ထုတ္ပစ္ရတယ္။ မလိုတာေတြကို ဖဲ႔ထုတ္ပယ္ထုတ္ပစ္ၿပီးေတာ႔မွ လွပတဲ႔ရုပ္လံုး ေပၚလာႏုိင္တာတဲ႔။ ဒီနည္းတူတဲ႔ လူဟာ ကိုယ္႔ဘ၀ ကိုယ္႔ခႏၶာမွာ မလိုအပ္တဲ႔ အရာေတြကို ဖဲ႔ဖဲ႔ထုတ္၊ ပယ္, ပယ္ထုတ္ပစ္ရတယ္တဲ႔။

ကိုယ္႔ဘ၀ကိုယ္႔ခႏၶာက ဖဲ႔ထုတ္ပယ္ထုတ္ပစ္ရမွာက အက်င္႔ဆိုး စရိုက္ဆိုး .. စတဲ႔ အရာေတြပဲတဲ႔၊ အက်င္႔ဆိုး စရိုက္ဆိုး စတဲ႔ မလိုလားအပ္တာေတြကို ဖဲ႔ထုတ္ ပယ္ထုတ္ပစ္မွ တလွ တပ ဘ၀မ်ဳိး ျဖစ္လာႏိုင္တာ” တဲ႔။

တစ္ခါတုန္းက ဆရာႀကီးတစ္ဦးက အက်င္႔စရုိက္ဆိုးေတြ ရစျပဳေနတဲ႔ တပည့္တစ္ဦးကိုေခၚၿပီး ေတာလမ္းကေလးအတိုင္းေလွ်ာက္လာတယ္။ ေလွ်ာက္လာရင္းက အညြန္႔ အေညွာက္ေပါက္စ သစ္ပင္ကေလးတစ္ပင္ကို ေတြ႕ေတာ႔ .. ဆရာႀကီးက .. “တပည့္ … ေဟာဟိုက အပင္ကေလးကို ႏုတ္ႀကည့္စမ္း” လို႔ ခိုင္းတယ္။
တပည့္ကလဲ သြားၿပီး အလြယ္ကေလးပဲ လက္ညႈိးနဲ႔ လက္မၾကားထဲညွပ္ၿပီး ဆြဲႏႈတ္လိုက္တယ္။
ဒါနဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ႔ၾကျပန္တယ္။

မၾကာခင္ အေတာ္ကေလးအျမစ္ခိုင္ခိုင္ တြယ္မိေနၿပီျဖစ္တဲ႔ သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္ကို ေတြ႔တယ္။ ဒီအခါမွာလဲ ဆရာႀကီးက “တပည့္၊ ေဟာဟိုက သစ္ပင္ကို ႏုတ္ပါဦး” လို႔ ခိုင္းတယ္။ တပည့္က သြားၿပီးႏုတ္တယ္။ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေတာ္ေတာ္ကေလး အားစိုက္ၿပီး ႏုတ္လိုက္ေတာ႔ သစ္ပင္ငယ္က အျမစ္ကြ်တ္ၿပီး ပါလာတယ္။

ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ ဆက္ၿပီးေလွ်ာက္လာၾကျပန္တယ္။ ေလွ်ာက္လာရင္းက တပည့္လူငယ္က “ဘာမွ အသံုးမခ်ဘဲ ငါ႔ကို သစ္ပင္ႏုတ္ခိုင္းေနတာ ငါ႔ဆရာႀကီး စိတ္ေတြမွ မူမွန္ေသးရဲ႕လား” လို႔ ေတြးလာတယ္။
မၾကာခင္ လူတစ္ပိုက္တစ္ဖက္ေလာက္ လံုးပတ္ရွိတဲ႔ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ကို ေတြ႕ရတယ္။ ဒီအခါမွာလဲ ဆရာႀကီးက “တပည့္ ေဟာဟုိက သစ္ပင္ႀကီးကို ႏုတ္စမ္းပါ” လို႔ ခိုင္းျပန္တယ္။ ႏုတ္လို႔မရမွန္းသိေပမယ္႔ ဆရာက ခိုင္းေနေတာ႔ တပည့္လူငယ္က လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ သစ္ပင္ႀကီးကို ပိုက္ဖက္ၿပီး တအားကုန္ႏုတ္တယ္။ ေခြ်းဒီးဒီးသာက်တယ္။ သစ္ပင္ႀကီးကေတာ႔ တုတ္တုတ္ေတာင္ မလွဳပ္ဘူး။

ဒီေတာ႔မွ ဆရာႀကီးက “တပည့္ မင္းကို ဆရာက အေၾကာင္းမဲ႔ သစ္ပင္ေတြကို ႏုတ္ခိုင္းေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ သစ္ပင္ေတြကို သာဓကထားၿပီး ေျပာျပစရာရွိလို႔ပါ။ အက်င္႔စရိုက္ဆိုးေတြဆိုတာ ႏုစဥ္အခ်ိန္၊ အက်င္႔စရိုက္ဆုိးေတြ ကိုယ္႔မွာျဖစ္လာစအခ်ိန္မွာ (သစ္ပင္ကေလးျဖစ္စမွာ လြယ္လြယ္နဲ႔ ႏုတ္ပယ္ပစ္လို႔ ရသလို) ႏုတ္ပယ္ပစ္လို႔ရတယ္၊ ႏုတ္ပယ္ မပစ္ဘဲ ဆက္ၿပီး အက်င္႔ဆိုးေတြကို ႀကီးပြားေစခ်င္ရင္ေတာ႔ အထုအထည္ႀကီးလာၿပီး (သစ္ပင္ႀကီးျဖစ္လာေတာ႔ ႏုတ္ပယ္လို႔ မရေတာ႔သလိုပဲ) ႏုတ္ပယ္လို႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ ဒီအခါမွာ ဘ၀ဟာ ဆံုးရႈံးပ်က္စီးသြားႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ဆရာေျပာခ်င္လို႔ပါပဲ” လို႔ ရွင္းျပတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဧရာမအခိုင္အခံ တုိက္တာအေဆာက္အအံုႀကီးေပၚမွာ ေညာင္ေစ႔ကေလးက်လု႔ိ ေပါက္လာတဲ႔ ေညာင္ပင္ကေလးကို ေစာေစာႏုတ္ပယ္မပစ္ဘဲ ႀကီးထြားေအာင္ထားရင္ ၾကာတဲ႔အခါ အျမစ္ေတြက အုတ္ၾကားထဲတိုး၀င္ၿပီး အေဆာက္အအံုႀကီးကို ၿဖိဳခ်ပစ္ႏိုင္သလိုပဲ၊ အက်င္႔စရိုက္ဆိုးေတြဟာ ၾကာရင္ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္တာပဲ။ ဒါကို ေျမာ္ျမင္ၿပီး အက်င္႔စရိုက္ဆိုးေတြမ၀င္ေအာင္၊ ၀င္လာရင္လဲ ႏုစဥ္က ႏုတ္ပယ္ႏိုင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ အစဥ္ပဲ သတိရွိေနဖို႕ လိုတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

နႏၵာသိန္းဇံ
Ref: http://www.songchanmoe.com